ഹോം സെക്രട്ടറി, C13 ന്റെ
കമാൻഡർ, സ്കോട്ട്ലണ്ട് യാർഡിന്റെ ആന്റി ടെററിസ്റ്റ് സ്ക്വാഡ്, സെക്യൂരിറ്റി സർവീസസിന്റെ
ഡയറക്ടർ ജനറൽ എന്നിവരോടൊപ്പമുള്ള മീറ്റിങ്ങ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വളരെ ക്ഷീണിതനായിരുന്നു
ചാൾസ് ഫെർഗൂസൻ. തിരികെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത് നെരിപ്പോടിനരികിലിരുന്ന് ‘ദി ടൈംസ്’
വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഡെവ്‌ലിനെയാണ്.
“ഫാക്ക്‌ലണ്ട് വിഷയത്തിൽ
പോപ്പിന്റെ ഇടപെടൽ ഉണ്ടാകുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്…” പത്രം
മടക്കിവച്ചുകൊണ്ട് ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.
“യെസ്, അങ്ങനെയാണ് എനിക്കും
തോന്നുന്നത്…” ഫെർഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “എന്തായാലും പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹം
തിരിച്ചു പോകാൻ വഴിയില്ല… ഇന്നത്തെ മീറ്റിങ്ങിൽ നിങ്ങളും കൂടി പങ്കെടുക്കേണ്ടതായിരുന്നു… ഹോം സെക്രട്ടറി, സ്കോട്ട്ലണ്ട് യാർഡ്, സെക്യൂരിറ്റി സർവീസസ് ഡയറക്ടർ… നിങ്ങൾക്കറിയുമോ ലിയാം…?” നെരിപ്പോടിനരികിലേക്ക് അല്പം ചാഞ്ഞിരുന്നു കൊണ്ട്
ഫെർഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “അവർ അത്രയ്ക്കങ്ങോട്ട് ഗൗരവത്തിലെടുത്തിട്ടില്ല…”
“ക്യുസെയ്ന്റെ കാര്യമാണോ…?”
“അതെ… എന്തായാലും, അങ്ങനെയൊരാൾ ഉണ്ടെന്ന കാര്യം അവർ അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ട്… അയാളുടെ ചരിത്രവും കഴിഞ്ഞ ഏതാനും ദിവസങ്ങളിലായി ഡബ്ലിനിൽ അയാൾ ചെയ്തുകൂട്ടിയ
അതിക്രമങ്ങളും ഞാനവർക്ക് മുന്നിൽ നിരത്തി. ലെവിൻ, ലുബോവ്, ചെർണി, ആ രണ്ട് IRA ഗൺമാന്മാർ… കണ്ണിൽ ചോരയില്ലാത്ത കാപാലികനാണയാൾ…”
“നോ…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു. “ഐ ഡോണ്ട് തിങ്ക് സോ… അത് അയാളുടെ ജോലിയുടെ ഭാഗം മാത്രമാണ്… അയാൾ ചെയ്തു തീർക്കേണ്ട ടാസ്കുകൾ മാത്രം… അതയാൾ വൃത്തിയായി, സമയബന്ധിതമായി ചെയ്യുന്നു… എന്നാൽ ചിലരെയൊക്കെ ഉപദ്രവിക്കാതിരിക്കാനും അയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്… ഉദാഹരണത്തിന് താന്യയെയും എന്നെയും… തന്റെ
ടാർഗറ്റ് മാത്രമാണ് അയാളുടെ ലക്ഷ്യം…”
“അതൊന്നും എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിക്കല്ലേ…” ഫെർഗൂസൻ ചെറുതായൊന്ന് ഞെട്ടി വിറച്ചു. അപ്പോഴാണ് വാതിൽ തുറന്ന് ഹാരി
ഫോക്സ് പ്രവേശിച്ചത്.
“ഹലോ സർ… ഹലോ ലിയാം… ഞാൻ ഇവിടെ ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ പല സംഭവവികാസങ്ങളും
ഉണ്ടായെന്ന് തോന്നുന്നു…?”
“എന്ന് പറയാം…” ഫെർഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “പാരീസിലെ കാര്യങ്ങളൊക്ക് ഭംഗിയായി നടന്നുവോ…?”
“യെസ്… ടോണിയെ ഞാൻ കണ്ടു… ഇനിയുള്ള കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹം നോക്കിക്കൊള്ളും…”
“ഓകെ, അതേക്കുറിച്ച് പിന്നീട്
സംസാരിക്കാം… ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ അറിയേണ്ടതുണ്ടെന്ന്
ഞാൻ കരുതുന്നു…”
അതുവരെയുള്ള സംഭവവികാസങ്ങൾ
ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളിൽ അദ്ദേഹം വിവരിച്ചു കൊടുത്തു. ചിലപ്പോഴെല്ലാം ഡെവ്‌ലിൻ ഇടയിൽ കയറി
കൂടുതൽ വ്യക്തത വരുത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം കേട്ടു കഴിഞ്ഞതും ഫോക്സ് പറഞ്ഞു.
“വല്ലാത്തൊരു മനുഷ്യൻ തന്നെ… വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല…” അയാൾ തലയാട്ടി.
“അതെന്താ…?”
“അവിടെ വച്ച് പരിചയപ്പെട്ടപ്പോൾ
വാസ്തവത്തിൽ വളരെ മതിപ്പാണ് അയാളോട് എനിക്ക് തോന്നിയത് സർ…”
“അങ്ങനെയൊരു പ്രതിച്ഛായ
സൃഷ്ടിക്കുന്നതിൽ മിടുക്കനാണയാൾ…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.
ഫെർഗൂസൻ പുരികം ചുളിച്ചു.
“ഇനിയും അയാളെ പുകഴ്ത്തി നാം സമയം കളയേണ്ടതുണ്ടോ…?” വാതിൽ
തുറന്ന് ടേയിൽ ചായയും ബ്രെഡ് ടോസ്റ്റുമായി കിം പ്രവേശിച്ചു. “എക്സലന്റ്…” ഫെഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ വിശന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു…”
“താന്യാ വൊറോണിനോവയുടെ
കാര്യം എങ്ങനെയാണ്…?” ഫോക്സ് ചോദിച്ചു.
“അവൾക്ക് താമസിക്കാൻ സുരക്ഷിതമായ
ഒരിടം ഞാൻ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്…”
“എവിടെയാണ് സർ…?”
“ചെൽസാ പ്ലേസ് അപ്പാർട്ട്മെന്റ്… എല്ലാം ഒന്ന് ശരിയാവുന്നത് വരെ അവൾക്ക് കൂട്ടിനായി ഡയറക്ടറേറ്റ് ഒരു
സ്ത്രീയെയും ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്…”
കിം എല്ലാവർക്കും ഓരോ
കപ്പ് ചായ വിതരണം ചെയ്തു. “അപ്പോൾ, എന്താണിനി അടുത്ത നീക്കം…?” ഡെവ്‌ലിൻ ആരാഞ്ഞു.
“ഹോം സെക്രട്ടറിയും ഡയറക്ടറും
പറഞ്ഞത് ഈ വിഷയത്തിന് തൽക്കാലം അത്ര പബ്ലിസിറ്റി കൊടുക്കേണ്ടതില്ല എന്നാണ്… ഞാനും അതിനോട് യോജിച്ചു… പോപ്പിന്റെ സന്ദർശനത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം തന്നെ സമാധാനന്തരീക്ഷം
പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതാണ്… സൗത്ത് അറ്റ്‌ലാന്റിക്കിലെ യുദ്ധം അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള
ആത്മാർത്ഥ ശ്രമം… ഒന്നോലോചിച്ചു നോക്കൂ, ദേശീയ പത്രങ്ങളുടെ മുൻപേജിൽ
ഭീതി നിറയ്ക്കുന്ന ആ വാർത്ത വരുന്ന കാര്യം… ആദ്യമായിട്ടാണ് പോപ്പ് ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് വരുന്നത്… അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കാനായി ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചിരിക്കുന്ന ഭ്രാന്തൻ ഇപ്പോഴും
ഒളിവിലാണെന്ന വാർത്ത…”
“അത് മാത്രമല്ല, അയാളൊരു
വൈദികനും കൂടിയാണ് സർ…”
“യെസ്… വെൽ, അക്കാര്യം നമുക്ക് ഒഴിവാക്കാം… യഥാർത്ഥത്തിൽ
അയാൾ ആരാണെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കിയ സ്ഥിതിയ്ക്ക്…”
“ഒരു ഒഴിവാക്കലുമില്ല…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ തികഞ്ഞ ഒരു കാത്തലിക്ക് ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും
ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാം… സഭയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇരുപത് വർഷം മുമ്പ് കണക്റ്റിക്കട്ടിലെ
വൈൻ ലാൻഡിങ്ങിൽ നിന്നും വൈദികപട്ടം സ്വീകരിച്ചയാളാണ് ഹാരി ക്യുസെയ്ൻ… അയാൾ ഇപ്പോഴും ഒരു വൈദികൻ തന്നെയാണ്…”
“ഓൾറൈറ്റ്…” തെല്ല് കോപത്തോടെ ഫെർഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “അതെന്തെങ്കിലുമായിക്കോട്ടെ… ഹാരി ക്യുസെയ്ന് പത്രങ്ങളുടെ മുൻപേജിൽ പബ്ലിസിറ്റി കൊടുക്കുന്നതിനോട്
പ്രധാനമന്ത്രിയ്ക്ക് ഒട്ടും താല്പര്യമില്ല… നമുക്ക് ഒരു ഗുണവും ചെയ്യില്ല അത്…”
“പക്ഷേ, അയാളെ പെട്ടെന്ന്
പിടികൂടാൻ അത് സഹായിച്ചേക്കും…” ഫോക്സ് പതുക്കെ പറഞ്ഞു.
“യെസ്… എങ്ങനെയെങ്കിലും അയാളെ പിടികൂടണമെന്ന് തന്നെയാണ് എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹം… ഡബ്ലിനിലെ സ്പെഷ്യൽ ബ്രാഞ്ച് അയാളുടെ കോട്ടേജിൽ നിന്നും വിരലടയാളങ്ങൾ
ശേഖരിച്ചിട്ടുണ്ട്… അവരത് ഡബ്ലിനിലെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഫീഡ് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു.
എന്നു വച്ചാൽ അത് ലിസ്ബേണിലെ സെക്യുരിറ്റി സർവീസിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിലും എത്തിയെന്നർത്ഥം… നമ്മുടെ സ്കോട്ട്ലണ്ട് യാർഡിലെ സെൻട്രൽ റെക്കോർഡ്സ് ഡിവിഷനിലെ കമ്പ്യൂട്ടർ
അതുമായി ലിങ്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…”
“ഇത്തരത്തിലൊരു നെറ്റ്‌വർക്ക്
ഉള്ള കാര്യം എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.
“മൈക്രോ ചിപ്പുകളുടെ അത്ഭുതം…” ഫെർഗൂസൻ പറഞ്ഞു. “പതിനൊന്ന് മില്യൻ ആളുകളുടെ രേഖകളാണ് അതിലുള്ളത്… ക്രിമിനൽ റെക്കോർഡ്സ്, സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം, തൊഴിൽ, ലൈംഗിക താല്പര്യങ്ങൾ
തുടങ്ങിയവ… മാത്രമല്ല, അവരുടെ സ്വകാര്യ സ്വഭാവങ്ങൾ… ഉദാഹരണത്തിന് എവിടെ നിന്നാണ് അവർ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുന്നത് തുടങ്ങിയവ…”
“നിങ്ങളെന്താ, തമാശ പറയുകയാണോ…?” ഡെവ്‌ലിന് വിശ്വാസം വന്നില്ല.
“അല്ല… കഴിഞ്ഞ വർഷം നിങ്ങളുടെ IRA സംഘത്തിലെ ഒരുവനെ ഞങ്ങൾ ഇവിടെ പിടികൂടിയിരുന്നു… വളരെ വിദഗ്ദ്ധമായി ഒളിച്ചു കഴിയുകയായിരുന്നു… പക്ഷേ, അയാൾക്ക് തന്റെ ഒരു പ്രത്യേക സ്വഭാവം മാറ്റാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അടുത്തുള്ള ഒരു കോ-ഓപ്പറേറ്റിവ് ഷോപ്പിൽ നിന്നുമായിരുന്നു സ്ഥിരമായി
അയാൾ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിയിരുന്നത്… ഇപ്പോൾ ക്യുസെയ്ൻ ഇവിടെയാണുള്ളത്… അയാളുടെ വിരലടയാളങ്ങൾ മാത്രമല്ല, സകല വിവരങ്ങളും നമ്മുടെ കൈവശമുണ്ട്… നമ്മുടെ പോലീസിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടർ സിസ്റ്റത്തിൽ വിഷ്വൽ ഡിസ്പ്ലേ ക്യാരക്ടറസ്റ്റിക്സ്
എന്നൊരു സംവിധാനമുണ്ട്… വിശദവിവരങ്ങൾ ഫീഡ് ചെയ്താൽ അയാളുടെ ഫോട്ടോയുടെ
പ്രിന്റ് പോലും എടുക്കാൻ സാധിക്കും…”
“ദൈവമേ…!”
“വാസ്തവത്തിൽ നിങ്ങളുടെ
ഫോട്ടോയും അത്തരത്തിൽ അവർക്ക് എടുക്കാനാകും… ക്യുസെയ്ന്റെ കാര്യത്തിൽ അയാളുടെ KGB ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
രേഖകൾ ഒഴിവാക്കുവാൻ ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്… … ഒരു വൈദികൻ എന്ന വ്യാജേന സമൂഹത്തിൽ നടക്കുന്നു… IRA യുമായി അടുത്ത ബന്ധം… അങ്ങേയറ്റം ആക്രമണകാരിയായ ഒരു പിടികിട്ടാപ്പുള്ളി… ഇത്രയും മതി അയാളുടെ ഫോട്ടോ ലഭിക്കുവാൻ…”
“അത്ഭുതം തന്നെ…”
“ഈ വിവരങ്ങൾ വച്ചുള്ള
ഫോട്ടോയും വിവരണവും ഇന്നത്തെ ചില സായാഹ്ന പത്രങ്ങളിൽ കൊടുക്കുവാനുള്ള ഏർപ്പാടുകൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്… കൂടാതെ, ദേശീയ പത്രങ്ങളുടെ നാളത്തെ സകല എഡിഷനുകളിലും ഉണ്ടാവും…”
“അത്രയും മതിയെന്നാണോ
താങ്കൾ കരുതുന്നത് സർ…?” ഫോക്സ് ചോദിച്ചു.
“എന്നാണെന്റെ വിശ്വാസം… നമുക്ക് കാത്തിരുന്നല്ലേ പറ്റൂ…? എന്തായാലും
ഒരു കാര്യം തീർച്ചയാണ്…” ഫെർഗൂസൻ ജാലകത്തിനരികിൽ ചെന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
“അയാൾ നമ്മുടെ മണ്ണിൽ എവിടെയോ ഉണ്ട്…”
“അതെ… പക്ഷേ, കാര്യമെന്താണെന്ന് വച്ചാൽ, അയാൾ തല വെളിയിൽ കാണിക്കുന്നത് വരെയും
ആർക്കും ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല എന്നതാണ്…” ഡെവ്‌ലിൻ പറഞ്ഞു.
“എക്സാക്റ്റ്‌ലി…” ജാലകത്തിനരികിൽ നിന്നും തിരിച്ചു വന്ന ഫെർഗൂസൻ ചായപ്പാത്രമെടുത്തു. “ഈ ചായയുടെ രുചി ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്… ആർക്കെങ്കിലും വേണോ ഒരു കപ്പ് കൂടി…?”
(തുടരും)
അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...
